Το εύρημα αμφισβητεί την επικρατούσα κατανόηση της διατήρησης των απολιθωμάτων
Υπό αμφισβήτηση θέτει η ανακάλυψη κολλαγόνου σε ένα απολίθωμα δεινοσαύρου ηλικίας 70 εκατομμυρίων ετών, όταν ήταν γνωστά και αποδεκτά σχετικά με την αρχαία διατήρηση.
Για δεκαετίες, οι παλαιοντολόγοι έχουν εμείνει στην ιδέα ότι η απολίθωση αντικαθιστά σταδιακά οργανικά υλικά με μέταλλα, σβήνοντας όλα τα ίχνη των βιολογικών συστατικών της ζωής. Αυτή η πεποίθηση ωστόσο ανατρέπει τη θεμελιώδη υπόθεση, προσφέροντας νέες ιδέες για τη διατήρηση της ζωής πριν από εκατομμύρια χρόνια.
Η ανακάλυψη κολλαγόνου σε αρχαίο απολίθωμα
Σε ένα πρωτοφανές εύρημα, οι ερευνητές αποκάλυψαν κολλαγόνο – μια πρωτεΐνη που παίζει κρίσιμο ρόλο στη δομή του συνδετικού ιστού – σε ένα απολίθωμα Edmontosaurus ηλικίας 70 εκατομμυρίων ετών. Το απολίθωμα, μέρος του σχηματισμού Hell Creek στη Νότια Ντακότα, είναι μέρος ενός μεγάλου φυτοφάγου είδους δεινοσαύρου από την ύστερη Κρητιδική περίοδο.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Analytical Chemistry, με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, σηματοδότησε μια σημαντική ανακάλυψη στον τομέα της παλαιοντολογίας.
Η ομάδα χρησιμοποίησε προηγμένες τεχνικές φασματομετρίας, αποκαλύπτοντας όχι μόνο αμινοξέα αλλά και την πλήρη πρωτεΐνη κολλαγόνου στα οστά. Αυτή η ανακάλυψη είναι η πρώτη του είδους της, σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη υπόθεση ότι οι πρωτεΐνες, όπως το κολλαγόνο, αποικοδομούνται πολύ γρήγορα για να επιβιώσουν σε απολιθώματα.
Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή Steve Taylor από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ, υποστηρίζει ότι τα ευρήματα αμφισβητούν την επικρατούσα κατανόηση της διατήρησης των απολιθωμάτων.
«Αυτή η έρευνα αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι τα οργανικά βιομόρια, όπως το κολλαγόνο, φαίνεται να παραμένουν σε ορισμένα απολιθώματα», δήλωσε ο καθηγητής Taylor.
Αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε να έχει βαθιές συνέπειες για το πώς οι επιστήμονες μελετούν τα αρχαία είδη και την εξέλιξή τους. Με την ανίχνευση οργανικών πρωτεϊνών, όπως το κολλαγόνο, οι παλαιοντολόγοι μπορούν να αποκτήσουν μια βαθύτερη κατανόηση της βιολογίας και της φυσιολογίας των δεινοσαύρων και άλλων πλασμάτων που έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό. Ανοίγει τη δυνατότητα ανακατασκευής της εμφάνισης και της υγείας αυτών των ειδών με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Επιπλέον, αυτό το εύρημα μπορεί να προσφέρει ενδείξεις για το μακροχρόνιο μυστήριο του πώς τα οργανικά μόρια, τα οποία φυσικά διασπώνται αμέσως μετά το θάνατο ενός οργανισμού, μπορούν να επιβιώσουν σε μια τέτοια εξαιρετική κατάσταση για εκατομμύρια χρόνια.